A determination coming from my personal shame

Yesterday: Saturday 19 March 2011, was quite an adventure for me. I've learnt a couple things about shoes and the humiliation that comes from wearing a pair of bad shoes. Bad news first, I fell flat on my feet; it wasn't because I was tripped on something but I fell because the shoes was slippery. The thing was, when I was falling, everything was a fast forward, and after that it was bit of a quiet moment before I felt the pain in my bud! The pain was nothing but the humiliation was a big issue. Luckily there weren't many people to see my moment of shame, but I was angry. I was angry of myself for not being careful but most of all I was angry with the shoes, the slippery shoes foundation. Then it hit me that this is the responsibility of a shoes-seller-wanna-be as I am. There’re more of a pair of shoes than just being beautiful, they have to be comfortable and safe for the people who wear them. And that is something I’m determined to happen for my shoes.

Barefoot Siam (Story by TCDC)

A short history of the Thai shoe industry
Until the reign of King Rama IV (1851-1868), most Thais went barefoot. However, the domestic shoe industry received the biggest push by the government of the military dictator and prime minister of Thailand, Field Marshal Pleak Pibulsonggram, under the propaganda to increase the pace of modernistic in Thailand that all Thais at the time must wear Western dress, salute the flag, and wear shoes in public. In the following decades, as the industry grew not only according to the domestic demand, but also the international one. In 1979, many factories were started to manufacture under international brand name, until 1980s where industry were dropped because the cost of production in Thailand was no longer cheaper than our neighbor developing countries. Although the change in business climate had forced many companies to be out of the business, however, for those who can survive have been adjusting the strategy into producing more value-added product, and putting more afford into the creation of shoes under their own brand names. Since 2007, Thai brands like "Maneesilp" and "Pring" have stepped their feet into international fashion arena, by opening shops in Paris and Milan to search for their place in the affordable luxury sector. 

La Seta Questionnaire

รูป Standard Color สำหรับคำถามข้อ 3 และ 4

รูป Color Combination สำหรับคำถามข้อ 5 และ 6

รูป Shoes Selection สำหรับคำถามข้อ 7 และ 8

Girls speak out

ฉันมี 2 เท้าก็จริงอยู่ แต่ขอเถียงขาดใจเลยกับคำพูดที่ว่า “รองเท้า” นะจะมีมากมายไปทำไม ถ้าจะให้ใส่รองเท้าวิ่งกับชุดราตรีไปงานแต่ง ก็คงได้ดังแบบแปลกๆ เป็นแนวเลดี้ กากา ซึ่งขอบอกตามตรงเลยว่า สาวๆ หลายๆ นางคงจะยังไม่พร้อม (รวมถึงดิฉันเองด้วย) ขอแค่รองเท้าสวยๆ สักคู่ ตัดเย็บดีๆ พื้นนุ่มๆ ใส่สบาย สวยด้วยกันได้ในหลายๆ โอกาส ก็แค่อยากสวยโดยไม่ต้องแลกกับอาการปวดเท้า หรือเมื่อยขา ก็ดูเหมือนจะเป็นการขอที่มากเกินไปสำหรับนักช้อปที่ไม่ซื้อรองเท้าคู่ หนึ่งเกินห้าพันบาทอย่างเรา

ดู Sex and the City แล้วเห็นรองเท้าเจ๋งอย่าง  Jimmy Choo, Manolo Blahnik, Christian Dior, Channel, christian louboutin, Jeffrey Campbell, Brian Atwood, Balenciaga and a lot more… ก็อยากจะกรี๊ดว่าโลกเรานี้ช่างมีอะไรมากมายไปกว่า แตะคีบแห่งสยาม ที่เราสวมใส่อยู่มากนัก เห็นรองเท้าซาตินสีน้ำเงินของ Manolo Blahnik ที่ราคา $945 แล้วอยากจะร้องดังๆ ว่าพื้นรองเท้านำเข้าจากนอกโลกหรือเปล่าถึงต้องตั้งราคาปานนี้ และด้วยความอยากได้ปนโมโห เราก็มานั่งถามตัวเองว่ารองเท้าสวยๆ คุณภาพดีๆ ราคาสมเหตุสมผลมันยากมั้ยที่จะทำ คงไม่ได้ทำง่าย แต่ก็คงไม่ยากเท่าไร และจุดเริ่มต้นของ La seta boutique ก็มีอยู่แค่นั้นเอง